آه ای دل غریب؛ کاش میشد نفسی از بیکسیها فاصله بگیری و اندوه را
به دست فاصله ها بسپاری
کاش میشد در انتهای این خیره ماندنها؛ ترنمی عاشقانه با تبسمی دلنواز
دل را به بیراهه ها و ویرانه نکشاند. کاش میشد برای همیشه من و تو ما میشدیم
و با پروازمان آسمانها را سلطان و ستارگان را امید بودیم.
کاش اگر این نفس میخواست تا ابد بی همنفس بماند؛
هرچه زودتر در سینه حبس میشد.
